04.06.2022
  131


Автор: Жасұлан СЕРІК

Сезімім өлген...

Сезімім өлген сенделіп кетіп,
Санамды улап қанша мұң.
Емдеші, қане, сен келіп кетіп,
Шаршадым, Муза, шаршадым.
Жазылмай өмір аппақ парағы,
Өлімші жанның сүлдесіндемін.
Жүрегім қашан тоқтап қалады,
Деген күдікпен күн кешудемін.
Артымнан өксіп қалғандар жылап,
Кебінім көз боп сол кештен қалды.
Кім білер мүмкін жалғаннан жырақ,
Кетіп қаламын келмеске мəңгі.
Дүние маған əн айтар мұңды,
Жалықтым дейді менен де мүлде.
Жүрегімдегі бар айтарымды,
Сыйғызып кетем өлеңдеріме.





Пікір жазу