ШАР ҚАЙРАҚ
Болатын бізде шар қайрақ,
Қайраудан ол да талмайды-ақ,
«Қайратың аз ба?» – деуші еді,
«Қайрағым қайда?» – деуші еді,
Қалжыңбас ағам күнде ойнап,
Көңіл көліне шым бойлап.
Зырылдап тұрса шар қайрақ,
Беретін жеңгем бал қаймақ.
Шалғының жүзін жанитын,
Пышақты жазбай танитын,
Қайрақты бірде жоғалтып,
Қалғаны бар ғой сор қайнап.
Орақ та қалды қайраусыз,
Болғандай бейне жайлау сыз,
Жақсы көретін жеңгемнің,
Апыр-ай!
Жұрттан кем бе едің?
Бұзауы қалды байлаусыз,
Сиыры қалды айдаусыз.
Күндердің күні болғанда,
Табылды қайрақ сол маңда.
Болса да көне, қаралау,
Қолданған жанға жағады-ау.
Əйелі болса сүйкімді,
Еркек те тұрақ табады-ау.
Қимағанменен өңгеміз,
Келмеске кеткен жеңгеміз
Сипамас енді кекілді-ау.
Ерлерді баптап, қайрайтын,
Еркіне мүлдем қоймайтын,
Əйелдер қайрақ секілді-ау...