ЖАЛҒЫЗ АҚША
Ескі грек аңыздары – түпнұсқа,
соны аударып
жыр жазады ел қып-қысқа.
Ей, дау бар ма, дау бар ма:
кейбір елдің Құдайы да – аударма.
Бір шырағдан жанды түнде –
көлеңкелер, дір-дір қақ!
Сөздер – түрлі,
түрлі ырғақ.
Гомер-шалдың есебінен жыр-жырлап
әлдекімдер ауламызға кірді ұрлап.
әлдекімдер ортасынан
Зевс шықты да ақ киіп,
әркімге алтын ақша салған
арқалатты бір-бір қап.
Ал маған ше?
Қорлық етті қысас-тағдыр тағы да,
қорқа созған менің алақаныма
жалғыз талант-ақша түсті дөңгелеп.
Айқай салдым мен кенет:
«бергеніңе шүкір, пірім,
бірақ та,
менің халқым көзіне емес,
құлағына сенген ел:
сыңғыр етіп естілуі үшін біздің құлаққа,
тым құрыса, жезден жасап болса да –
тағы да бір теңге бер!»
Тоқтат сөзді!
Сөзді,
сөзді енді үнемде!
Болды, болды, болды менде
алам деген сенім анық, ой анық...
Кеттім, әттең оянып!