03.06.2022
  97


Автор: Серік Ғабдуллаұлы

Шындықтың

Шындықтың
ширатылған шытырманын
түсінбей,
ұпайымнан ұтылғамын.
«Жауырды
жаба тоқып»,
Жалғанымның өтірік-өсегіне
тұтылды арым.
Андызын ауыздықтап
арынымның,
Құдайсыз күндеріне
жұтылғамын?!
Ескексіз қайықтайын
қалтақтадым,
Жете алмай
жағалауға жалтақтадым.
Сезімім селт етпеді,
көрсе-дағы
Түтелеп тамырымды
тарқатқанын.
Сарғайып сары белден
сығырайып,
Атады әрең-әрең
Сартап таңым.
Пенделік пәруейдің
перделерін
Сыпырып тастай алмай,
көрге де ендім...
Саңырау санама да
сәуле сіңбей,
Төбемнен Тәңір болып
төнбеген Күн.
Шырмалдым
ширатылған шымылдыққа,
Еншімнің екшей алмай
ең керегін...





Пікір жазу