29.05.2022
  137


Автор: Бекен Әбдіразақов

Ақкөңілдің аты арып, тоны тозбас...

Ақкөңілдің аты арып, тоны тозбас,
Жымысқыдан мәңгілік жолы да озбас!
Барын сарқып, жоғына жұтынбастан,
Білдірмейді бөрідей құты қашқан!
Тойған қозы – жүрсе де тойынбастан,
Кедейлікпен тос қағып қойындасқан!
Қу кербездік бойы мен ойын басқан,
Бітіспес жау тағдырмен сойылдасқан!
Ширатады мұртын да мырзасынып,
Қиялдайды бұлдырсыз қырға шығып.
Шырт түкіріп бәріне тұрса-дағы,
Қинар жанын өмірдің бір сабағы!
Таппайды емес, біледі шешімін де,
Күллі пәле – қу көкірек кесірінде!
Сығалаған жоқшылық есігінде
Сұрайтындай қорқады өсімін де!
Қайтсін, пақыр, тон киіп, атын мінген,
Жан емес пе көңілдің затын білген.
Мұндайларды көлеңке қуалаған,
Бұ заманда бала аяп, қатын күлген!





Пікір жазу