26.05.2022
  115


Автор: Ерғали Бақаш

Мойындау

Түн түнекке айналып,
Қалғып кетті жұлдыздар.
Ай бұлттарға байланып,
Үдей соқты түнгі ызғар.

Жер жігінен қозғалып,
Шыр айналды ұршықтай.
Тіл ұшында сөз қалып,
Ниет еттім тұншықпай.

Аспан тыныс тарылтып,
Аласарып кеткендей.
Бірақ мұңнан арылтып,
Бір көгершін жеткендей

Түннен сұрап көрімдік,
Жеттік міне, жарыққа.
Қап-қара боп көріндік,
Бірақ неге халыққа?

Оның сыры мойындау,
Аққа күйе жұққанын.
Қара түнде мұңайып,
Жалғыз қалам ұққаным...




Пікір жазу