Неге жаудың қаңтарда, жауын, жауын?
Неге жаудың қаңтарда, жауын, жауын?
Сендік мезгіл емес бұл, дамылдағын.
Кеттің бе әлде қызғанып қыстан мынау,
Қарап жердің аппақ мұң жамылғанын?
Білесің ғой, қыс деген жыламайды,
Құрсаса да аспанын бұла қайғы.
Күннің өзі ілініп көк жүзіне,
Көкжиекке жабысып, құламайды.
Деме «мені жас ару іздеді ғой»,
Көңлінде оның жастықтың іздері ғой.
Сұлу нөсер емессің көктемдегі,
Сағыныш та емессің күздегідей.
Қыстың әні...
Көктемнен бөлек елес.
Құр жылайсың, ешкім де сені елемес.
Аппақ қайың ақ тонға оранулы,
Оған қазір мұз көйлек керек емес.
Жауын, жауын...
Жайың жоқ назданатын,
Тамшы емес, қар қақсын өз қанатын.
Қыс дегенің адамның көңілі емес,
Кенет көктем, кенет жаз...
күз болатын.
Неге жаудың қаңтарда, жауын, жауын?
Сендік мезгіл емес бұл, дамылдағын.
Сейілтпейсің алаңын көңілімнің,
Бас алмайсың жүректің ауырғанын.