23.05.2022
  126


Автор: Әбубәкір Қайран

Элегия

Ыңырсып мұнды ән айтып,
Ылажсыз келем ырғалып.
Жіберді мені мұңайтып,
Күткен бақыт бұлданып.
Көңілім менің тойғандай,
Көркіне көктем – жастықтың.
Қызуым қалып қойғандай,
Астында көрпе – жастықтың.
Несіне мені күлгізді ,
Жылатар болса, бұл өмір.
Келді де көктем, күн қызды,
Жете ме күз де түнеріп.
Ыңырсып мұңды ән айтып,
Ылажсыз келем ырғалып.
Шимайсыз қарға сап айшық,
Артымда ирек із қалып.





Пікір жазу