22.05.2022
  101


Автор: Әбубәкір Қайран

Тау – саңырау

Тау – саңырау
Жер – мылқау
Адам – араз,
Ер қырсау.
Өсек – сөздің өршілі,
Өлең сөзге жендірсе-ау.
Бақыт – байлық,
Мансап– көл.
Шамалыны шаршатты ол.
Малай бол да малсақ бол,
Сараңдыққа жан сап көр.
Сөз– саудагер,
Көз – жәләп.
Сатар сәнін созбалап.
Жетім көңіл жол қарап,
Бота болып боздамак...
Оны кімдер қорғамақ,
Қала берер қорғалап.
Жан – жапырақ,
Өмір – жел.
Сан қалтырар көңіллер.
Арман – Айдың сынығы,
Зиратта тұр көріңдер!





Пікір жазу