Тәрк етіп бәрін...
Көзіңде жүлдыз нұры бар – үр қызындайсың,
Құрмет қып тұрса кей жігіт құр жымыңдайсың.
От гүлдер болып оянған он алты жаста,
Арманшыл жастың аяулы сыр-мұңындайсың.
Кіл жымыңдайсың, шынында күлмейсің қатты,
Тіл тиіп әлі көрмеген тілдейсің тәтті.
Сыңқ ете түсіп, сынықсып, ұяла қалсаң –
Бүтін бір бақтай түрленіл, гүлдейсің қатты.
Таңшебер көркің тастайды сиқырлап бәрін,
Өзіңе деген сезбейсің сый-құрмет барын.
Аққудан үшқан мамықтай қылығыңменен,
Ғажап-ау тылсым әлемге күй тындатқаның.
Гүлдердің исін ұрлайсың, жұлдыздың – нұрын,
Бір сәтте құртып кетесің мың қыздың дымын.
Алтыннан етік киетін ертегі қыздай,
Тұрғыздың бірін паңдардың, жүргіздің бірін...
Тұлғаңды сенің тау-тасқа қашайын ба анық?
(Баспайтын тұсты бас тігіп басайын барып).
Тәрк етіп бәрін дүниені, өсекті, сөзді,
Көз көрмес жаққа өзінді, қашайын ба алып?..