Аяулы жан!
Аяулы жан!
Саған арнап жыр жазам, Оңай да емес,
Қиын да емес бұл маған.
Мен өйткені, мейірімнің құлымын,
Мен өйткені күңдеріңмін зырлаған.
Аяулы жан, саған арнап жыр жазам.
Серпіп ашқан сезімімнін, түндігін,
Махаббаттың махаббаты бұл жырым.
Күн қуанып күлімдесін аспанда,
Түрсін мынау түнеріңкі түн мүңын.
Жүрегіңе жүрек болсын бұл жырым.
Мендегі Ардың оқ өтпейтін қалқаны –
Сендегі бар сезімдердің аңсары.
Сенің жолың түйіседі менімен,
Менің жолым саған қарай тартады.
Жалғасады жас өмірдің бал шағы.
Көзіңдегі көктем кандай, нұр қандай,
Бар адамға бақыт тілеп тұрғандай.
Рахаттанып мен шомылдым сол нұрға,
Ешбір көзден жасырынбай, ұрланбай.
Маған ғана өмір күліп тұрғандай.
Бұл өмірге сүю үшін келгенмін,
Саған ғана бұл өмірде сенгенмін.
Аяулы жан, айналайын мен сенен,
Сені ғана сүю үшін келгенмін.