КҮНДЕСІМЕ
Күндестерім, сендерді ойлағанда,
Аса алмаған асудан асып кетем.
Аша алмаған есікті ашып кетем,
Қарадай қаным қызып тасып кетем.
Қарқынды қадаммен,
Терлеген табанмен,
Жас толы жанармен,
Қандай бір қиындықтың жолдарын
басып кетем.
Күндестерім, сендерді ойлағанда
Өзімді өр толқынға шыңай түсем,
Шыңай түсем, бəріне шыдай түсем.
Жаңалап əр ісімді,
Жаңғыртып намысымды.
Алдымен адымымды сынай түсем.
Күндестерім, сендерді есіме алсам,
Алаулаған арманға есік ашам.
Уақытты сыйлай түсем,
Өзімді қинай түсем,
Бойдағы дарыныммен,
Адуын арыныммен,
Шашылған жігерімді жинай түсем.
Күндестерім, өздерің болғандықтан,
Жүректен жобалап сан жоспарымды.
Түсінем бірге жүрген достарымды,
Артса да қатарларың түк көптік етпейсіңдер,
Біріңді-бірің тағы тектейсіңдер.
Тайынша қашан шаққан ыңыршақты,
Түбінде маған мəңгі жетпейсіңдер.