22.05.2022
  85


Автор: Әбубәкір Қайран

Нағыз ақын болар деп қайырымды...

– Нағыз ақын болар деп қайырымды,
Қайталама сен маған жай ұғымды.
Қастығымдай кабылдап алар ма едің,
Таяқ салып көрсетсем тайызыңды.
Ақынсың, – деп арқамнан қағар ма едің,
Мақтау айтып қандырсам айызыңды?
Жоқ, жоқ, достым,
Жоғалсын зындан ойың,
Аулақ әкет кемемнен кайығыңды.
Сәби жырым талпынған,
Шырқыраған.
Бесігінен домалап мың құлаған.
Мен ызалы анамын,
Аямаймын –
Түк келмесе қолымнан, қыршып алам.
Тиіспе маған,
Қолыңды көп жүгіртпе.
Сенің көне бермеймін ырқыңа, адам.
Екі жүзді жандардан жалыққанмын.
Зорға өзімді солардан алып қалдым.
Құлдилап кеп құдыққа құлағанша,
Тырнағынан өлейін арыстанның.
Сырласы боп күлгенше сырбаздардың,
Мұңдасы боп жүрейін ғарыптардың.





Пікір жазу