Мандельштам көсем хақында
Жырға штамп болмас деп, әнге штамп,
түгесіліп біткен соң әбден шыдам,
қылша мойным талша деп, нартәуекел
Сталинді сипаттады Мандельштам:
’’Күн кешеміз бүрсіз табан
туған жерді сезінбей,
Түн баласы қорқыныштан көз ілмей.
Емен-жарқын тіл қата алмай,
сыбырласып, күмілжіп,
Болдық әбден кіл сүмелек, кіл ынжық.
Мысы басып сұмырайдың
Кремльді жайлаған,
Тілсіз тылсым бізді жіпсіз байлаған.
Оның жуан саусақтары жауын құрттай
быртиған,
Қазасы көп азалы елден шыр жиған.
Айтқан сөзі зілмауыр шын кір тасындай
бір пұттық,
Мейірді емес, қашанда одан зілді ұқтық.
Қулықпенен күлімдесе тарақан мұрт
жыбырлап,
Маң басады былғары етік сықырлап.
Маңайында қылқы мойын көсемдердің
тобыры,
Құлдық ұрар жебірі мен обыры.
Ысқырады сұр жендеті, мияулайды малайы,
Қыңқылдайды құл-құтанның талайы.
Жалғыз өзі күрзі сілтеп, сүңгі сұғып белсенді,
нұқып қалып, қия салар желкеңді.
Жарлықтан соң бір жарлығын көзі-басқа
төпелеп,
Нәл қаққандай ұрып жатыр жекелеп:
Бір сорлының маңдайына, бір сорлының
шабына,
Бір сорлының жапа шеккен жанына.
Әр жаза сайын жауыздың жүрегі
бір қыңбайды,
Бүлдіргенді кешкендей ыңылдайды,
Соны тыныс бергендей ылғалды жас топырақ,
Көр-кеудесі жай тауып тынымдайды’’.