Асқар-шыңды кербез жер - Қарқаралы
Таңсәріде ескенде тау самалы,
Тал-терегі тербеліп қарсы алады.
Арқадағы ТАБИҒАТ ПАДИШАСЫ,
Ақын біткен жыр толғап тамсанады.
Мәди болып төңірек ән салады,
Бұлақтары сылдырап сан салалы.
Қасым болып айнала жыр төгеді,
Көз жауын ап құрағы балаусалы.
Құт-береке мекені Арқадағы,
Айшықталған табыспен әр қадамы.
Асқар-шыңды кербез жер – Қарқаралы,
Дастан-жырлы кемел ел – Қарқаралы.
Қарқаралы… Қарқаралы…
Топырақтың болған соң құнарлысы,
Азаматтың осында тұлғалысы.
Тауға қарап өссе егер тау ұланы,
Сұлушаштың көзіндей шынар қызы.
Шарықтайды қиянға қиял құсы,
Тау-тасынан басталып жыр-аңызы.
Батыр туған бұл жерге, ақын туған,
Жауды, білем, ел-жұрттың мың алғысы.
Толықсыған табиғат Арқадағы,
Ер маңғазы осында, ел ардағы.
Ақ ордалы кемел ел – Қарқаралы,
Бақ-орманды кербез жер – Қарқаралы.
Қарқаралы… Қарқаралы…
Түзеп қойып басында қарқарасын,
Қарқаралы маңайға паң қарасын.
Тарқайтындай болды ғой
Бұлт пен Қайғы...
Той-думаны еліңнің тарқамасын!