Азаттығым - асылым
Тура он жыл – сері Күн шалқығалы,
Ніл көгімде қыран құс қалқығалы.
Көк байрағын алашым желбіретіп,
Содан бері алмастай жарқылдады.
Аттай он жыл – нұрлы Күн тасығалы,
Айбынымнан сан дұшпан жасығалы.
Тындырам деп қай істі тапсырсаң да,
Келешекке жас өркен асығады.
Тура он жыл – Жер-Ана жасанғалы,
Көрдім қырдан, ойдан да жасампазды.
Күннен күнге жайнаған қазақ жері –
Жерұйық қой іздеген Асан қайғы.
“Күн елі” деп бізге Күн төкті нұрын,
Мол несібе, ырысқа бөкті қырым.
Миллиард пұт ағылып мұхит-маржан,
Диқандарға арналды отты жырым.
Аттай он жыл – ғарышта самғағалы,
Шырқалғалы аспандап қазақ әні.
Іргелі ел боп, қанатын кеңге жайып,
Өркениет – ұлтымның таңдағаны.
Тура он жыл – ару Күн құлпырғалы,
Жыршы құсқа толғалы бұлбұл бағы.
Жүзден жүйрік болған соң,
мыңнан тұлпар,
Тарлан болып қара үзді сұңғыла бір.
Содан бері жансарай шұғылалы,
Ән кәусәрі мелдектеп, жыр бұлағы.
Сыңғырлады әншінің күміс үні,
Сәмбі талдай биші қыз мың бұралды.
Мастанбаймыз әрине қол жеткенге,
Қиындық та кездесер жол шеккенде.
“Бірлік түбі – тірлік” деп бекер айтпас,
Ұсақтама, туған ел, бөлшектенбе.
Азат рухты риясыз, мен шын сүйем,
Тәуелсіздік – тәу етер жалғыз кием.
Жақсы күнге жете алмай шәһит болған,
Желтоқсан құрбанына басымды ием.
Мықтап ұстар асылым – Азаттығым,
Келешегім, ертеңім, ғажап күнім.
Сен боп, мен боп қосайық жеке үлесті,
Арқаласып халықпен мақсат жүгін.
Өз атымен атайтын Адам атын,
Діліміздің ашайық ғаламатын.
Басып озу өзгені – мақсат емес,
Орнатайық Қанағат қағанатын!