Күн шыңыраудан шығады
Қыр үстіне! –
Жарқын сөз, ізгі тілек.
Кеншілердің от жүрек, құрыш білек,
Жігеріне жіберер жігер қосып,
Күн-түн демей жүргенде ырыс күреп.
Тіршіліктің жылуы, жарығы үшін,
Отан үшін, жасампаз халық үшін,
Қара алтынды күміс тер төгіп алар
Ер кеншілер –
Елімнің алыбы шын.
Қыр үстіне жандырып бір шырағын,
Асығады төгуге нұр шуағын:
Шыңыраудан шығатын көмір емес,
Сәуле берген
Өмірге,
Күн шығады!
Болатыңды сол көмір балқытады,
Ел дәулетін нұрымен шалқытады.
Түре қуып жарықпен түн түнегін,
Көңілдердің ақ құсын қалқытады.
Бастау алған қуатты қайнарынан,
Құтқала бұл жел ескен айдарынан.
Қарағанды – шуақты, нұрлы қала,
Мекен еткен кілең бір жайдары жан.
Откент дедім қаламды, Нұркент дедім,
Жарыққа іңкәр жандарын құрметтедім.
Елбасы да осында қанаттанған,
Осында өткен өмірдің бір мектебін.
Осы жерден қырандар түлеп ұшқан,
Ерлер туған бұл жерде жүрек жұтқан.
Батыр Нүркен, қаһарман Тоқтарды да
Жерлесім деп риясыз мақтан тұтқам.
Қыр үстіне шығуға құлшынады,
Шұғылалы төгіліп нұр шуағы:
Шыңыраудан шығатын көмір емес,
Сәуле берген
Өмірге
Күн шығады!