Мың жылдық қасірет
Сыр емес қой ешкімнен жасыратын,
Алды-дағы кешелер ғасыр атын,
Бас ұратын Халықты жақсылыққа–
Зілзаламен тұр Атом қансыратып.
Шын ұнатып алып ап заман атын,
Көрсетті ақыр сұм Атом жаманатын.
Алапатты аймақтың адамдары
АДАМЗАТҚА айтады АМАНАТЫН:
АЛАПАТТЫ ЖАРЫЛЫС
АЛЫСТА ЕМЕС, ЖАҚЫНДА,
АЛАҢДАП ӘР ҰЛТ, ӘР ҰЛЫС,
АЙТАДЫ ЗҰЛМАТ ХАҚЫНДА.
ЕНДІ СЕН ТЫҢДА, МОСКВА,
ҚҰЛАҚ САЛ БІЗГЕ, ВАШИНГТОН.
ЖАСАМЫС КУӘ, ЖАС КУӘ,
БҰЛ – ХАУІПТІ СИМПТОМ!
ҚОЛ ҚОЙЫП МІНЕ БӘРІМІЗ,
ЖОЛДАЙМЫЗ БҮГІН ЖЕДЕЛХАТ:
СЕМЕЙДЕГІ ЖАРЫЛЫС
ПЛАНЕТАРЛЫҚ АЛАПАТ!
Қарлығашым, кеттің бе, бар, байғұсым,
адамдардан түңіліп, қарғаймысың ?…
Семей деген бір ұлттың мұң - шері емес,
республика халқының ЗАР- ҚАЙҒЫСЫ!
Келіссөздің бүгінгі кереметі –
Келе алмайды ешкім де келеге түк.
РАДИАЦИЯ ҚҰРСАУЫ
сығымдайды
Табиғатты тұл етіп, бедеу етіп.
Кінә артам ба даламның кеңдігіне,
КЕҢДІК тосқау бола ма елдігіме?
Өріс бола ала ма туған жері –
ел-жұртының бейдауа кемдігіне?!
Сан аусарға ашқан-ау ғасыр есік,
Жандар аздай бүп-бүтін ақыл-есі.
Жер бетінен бір жола жоғал деу ме –
ДИДАРҒАЙЫП ДҮНИЕ бәсіресі?
“Шешен” болып алған соң сөзге түгел,
ұшқары ойын айтады тездетіп ел.
Қасақана қоймаса ыдыратып,
ешбір халық тозбайды өз бетімен.
Аша берсем тырналап жарасын бар,
есеңгіреп үрейден қаласыңдар.
Еш зардабы жоқ дейді жарылыстың,
Цыб сияқты мәскеулік “жанашырлар”.
Түбі қапы қаласың бұқсаң біліп,
Тастамасын зердеңді құрсау бүріп.
Түк емес қой Жүзжылдық жалғыздық та,
Қасіреттің қасында Мың сан жылдық!
Тума жұрттың талайсыз тағдыры боп,
Сар даланы кезіп жүр қаңғырып оқ.
Кетсек егер апаттан опат болып,
Бізді еске алып жағыңдар
МӘҢГІЛІК ОТ!
Иманыңды сәт сайын қасым етіп,
Күн құрғатпай мерт етіп, жазым етіп,
Бәрімізге күні ертең төнері хақ
АДАМЗАТТЫҢ АЛАПАТ ҚАСІРЕТІ!