Ақын өлеңдері жинағы ✍️

Зәру ме қазағың ақылға,
тілі бай өрнекті нақылға.
Кенде боп көрмеген данаға,
кенде боп көрмеген ақынға.
Зәрін ұқ, мейлің сен кәрін ұқ,
ақылшы көбейді. Бәрі – нық.
Қос ғасыр ’’ұлы’’ орыс ағаның
ақыл-кеңесіне жарыдық.
Ордамызды бұзып ордаңдап,
алдық басымызға сор таңдап.
Ата салт, туған тіл тәрк болып,
адырам қалдық қой қорбаңдап.
Айбалта орны боп шошала,
бошала, аңқау ел, бошала.
Әзәзіл кірме жүр тіл безеп,
Хан Кене жұртынан өш ала!..
Қазағым өзгеден кем неге, –
қалың жұрт ақылға кенде ме?
Ақылды тыңдағыш болса шын,
бір Абай жетпей ме пендеңе?!
Бұлбұлың сайраса, тұр, қашпа,
ынтықпа сақау сандуғашқа.
Тілі бір болғанмен, діл басқа,
жүзі бір болғанмен, жыр басқа.
Беу, қазақ киіз туырлықты,
сан ұлың ашуға булықты.
Өзгенің ноянын қайтпексің,
өзіңнен шықпас па бір мықты?!