Кешіру
Қателеспеу мүмкін бе, болмаған соң періште,
( Менің осы ойыммен мейлің келіс, келіспе ).
Үлкен-кіші кездейсоқ ұрынатын өмірде,
Қателікті кешіру – бастайды үлкен жеңіске...
Қасіреті тағдырдың, қателіктің сыңары,
Көздің жасы төгілген, көл боп көлкіп тұр әлі...
Адамға тән арналы ақыл-ойдың жемісі –
Даналықтың өзі де – кешіруден тұрады.
Ашу арбап, ақылдан адастырған шақта адам,
Басу үшін сабырлы сара жолға нық қадам.
Өнегесін өткеннің, өзек етсек өмірге –
Кешірудің бәрі де, өшігуден сақтаған.
«Қазанға не тастасаң, шөміш соны іледі»,
Қайырымсыз қаталдық, санаға не береді?
Өткен - кеткен тарихтың үлгісіне үңілсек,
Ақылы бар адамдар кешірімшіл келеді.
Көңіл – айдын көлдегі сақтау үшін тұнықты,
Жең ішіне жасырып, көсетпеген сынықты...
Адамға тән жамандық атаулының бәрі де,
Кешіруді білмейтін кесірлерден шығыпты.