Жаман ат...
Өмір деген өкпек жел ғой өтпелі,
кімге келіп, кімді тастап кетпеді.
Келгеннен соң кіндігінен байланып,
кімдер шалқып, кімдер азап шекпеді.
Бүгін бармыз, ертең саған елеспіз,
соны ұмытып кетеміз-ау, көп ессіз.
Ар-ұяттан аттап жүре береміз,
қалдырам деп жүріп өткен белесте із.
Өмір деген дүние емес мәңгілік,
естігендей боласың бір жаңғырық.
Кетіп жатыр...
кетіп жатыр пенделер,
ұрпағына жаман атын қалдырып.
Неге күңгірт тартып кетті санамыз,
аузымызға түспей қойды тобамыз.
«Арт жағымда
жаман атым қалмасын»,
дейтін еді әкеміз де, анамыз.
Бүгін біздер осыны ойлап жүрміз бе?
Баға берер ертеңгі күн кім бізге?
Байысам деп,
басқалардан озсам деп,
бәсекеге түстік түн мен күндізде.
Сен кеткен соң біреу жылап қарғаса,
онда өмір сүргенің жәй далбаса.
Бақыттысың, дүниеде өтпелі,
ұрпағыңа жаман атың қалмаса.