Бас шайқаймыз
Бас шайқаймыз бар пәлені ойлап құр,
(Жатушы еді-ау, жаз келгенде тойлап қыр).
Топан су деп, зілзала деп, апат деп,
жамандатқыр теледидар сайрап тұр.
Бас шайқаймыз, қолдан келер дәрмен жоқ.
«Көрерміз деп, не болса да елмен көп,
не болыпты, бұ қазақты кешегі,
қарақұрттай қалмағың да жеңген жоқ...»
Әзіл ғой бұл көңіл үшін айтылған,
ұрпақты ойлап қорқам заман қалпынан.
Өзін-өзі жарып жатыр не үшін,
жап-жас бала, жап-жас әйел... антұрған.
Бас шайқаймыз, не керек деп адамға,
не жетпейді мынау бейбіт ғаламда?!
Айналаға ажал оғын сепкенше,
дән сеппей ме, топыраққа одан да.
Асықпаса ажал оған жетпей ме,
өлмек болса, өзі ғана кетпей ме?
Топыраққа түскен өмір дәніндей,
жүрегіңе атылған оқ көктей ме!
Бас шайқаймыз, тозғанына пенденің,
не табады жанын алып өзгенің...
Мынау жаңа ғасырыңда, қаталап,
мейрім мен шапағатқа шөлдеймін...