Тәубә дейік бүгінге
Не көрмедің тарихыңда қазағым,
Арқаладың азабын да, мазағын.
Әр төбеде қаңқаң қалды шашылып,
Оба менен қорым болып мазарың.
Не көрмедің, не басыңнан өткен жоқ,
Көзден аққан «көлің» әлі кепкен жоқ.
Қадір білмес қай дұшпаның әдейі,
Жазылмаған жараңа тұз сепкен жоқ.
Бүгінгі ұрпақ соны есіңе ала жүр,
(қорымдарда көз жасы мен нала кіл).
Байысаң да байлығыңа мастанбай,
Ұрпағыңның есіне оны сала жүр.
Күндер болған азапқа да ет өлген,
Жоңғар иттің сан мазағын көтерген.
Аруларым ақша бетін айғыздап,
Ажал бер деп жалбарынған төтеннен.
Одан кейін кімдер есте қалмады,
Қонысыма кімдер ауыз салмады.
Қаншама ана естен тірі танбады,
Қанша бала тірі жетім зарлады?
Сол күндердің ұмытпайық өткенін,
Қара жерім қызыл қанға бөккенін.
Тәуелсіздік, жиырма екі жастағы,
Сол күндердің өтеуіне жеткенін.
Кел ағайын, тәубә дейік бүгінге,
Бірдеңелер жетпейді деп түңілме.
Осы күнге шүкірлік ет он есе,
Андасанда арт жағыңа үңіл де...