Қатты мен тәтті
Жан екеміз, жанкешті, өмір сүйген,
Көре-көре көп істі, көңіл тйген.
Кеше ғана Сталин заманы өтті,
Айтпаса – арың,
ал, айтсаң – тілің күйген.
Сол күнді де кешірдік басымыздан,
Жау шығатын, жар емес, қасымздан.
Ауызың да, арың да күйе-күйе,
Сауысқандай сақ болдық жасымыздан.
Шүкір, шүкір...
Бәрі де ел есінде,
Осы күннің зар едік елесіне.
Жаңа заман төлдері есіріктеу,
Пысқырмайтын боп барад көнесіне.
Көне болмай, жаңаға көшермісің?
Өткеніңді ұмытсаң – өсермісің.
Жақсы-жаман күндерін ұмытқанды,
дейді қазақ: «есі жоқ, есермісің?»
Ит те ұмытпас ыдысын ас сап берген,
Күндер өтті қорқытып, жасқап келген.
Тарих деген – тағдырдың қара жолы,
Осы күнге өзіңді бастап келген.
Шүкір, шүкір...
Тәуелсіз таңым да атты,
Қара жолда қақ болып қаным қатты...
Қара суға батырып жесем-дағы,
Еркіндік-ау, не деген наның тәтті!