Мақтанышым
Күлме досым, мақтаншақсың деп маған,
Жан сырымды шалқып тұрып ақтарам.
Құпиясын құшағында сақтаған,
Тарихымның тереңіне мақтанам!
Не демейді шалқып тұрған шақта адам,
Ұрпақ па ол – тамырына тартпаған.
Бөтен емес деп Скиф те, Сақ маған,
Ес кіргенне ерлік жырын жаттағам.
Сол дәуірден қалған ұлы ағындар,
Өзегімде өнегелі тәлім бар.
Ал, қанымда күндей ыстық жалын бар,
Қайнап аққан Қазақ деген қаным бар!
Мақтанышым – адалдығым досыма,
Адал достар, жаныма кел, жасыма!
Сен ортақсың дастарханға, асыма,
Сен ортақсың, бақ қонса да басыма.
Айтарым жоқ қара ниет қасыма,
Аулақ, аулақ, келе көрме қасыма.
Құшағымда саған деген орын жоқ,
Жек көреді туған жердің тасы да.
Жұртқа мәлім көңілімнің кеңдігі,
Жерді орайды шапанымның белдігі.
Көкте Тәңір, жерде достық қолдаса,
Қазақ Елі болатыным белгілі!
Мақтанышым – ұланбайтақ Отаным,
Отаныма арналады шат әнім.
Бар Әлемге, бар Әлемге тарасын,
Қазақ Елі деген құтты атағың!!!