21.05.2022
  133


Автор: Исламғали ҮРКІМБАЙҰЛЫ

Күндік өмір

Өзіңе ұқсып жарқ етіп алау таңым,
Жүрегімнен атылар жанартауым.
Тұнжыраған әлемді дүр сілкінтіп,
Ерте-кеш пе, өзіме қаратамын!
Жарығымды түсірем күңгірттерге,
Менен от ап жанады күңгірт кеуде.
Ен байлығым – өлеңім, одан өзге,
Ақындарға айтарлық шыр біткен бе?
Болған кезде талтүсім, тамырланам,
Мен келдім деп, әлемге дабыл қағам!
Қолтығымнан демейді сағым Далам,
Сол Даламнан жұғысты сабыр маған.
Сары алтынлай сары белді басып өтем,
Тағдыр деген – таңбалы тасым екен,
Өзегімнен жырымды тамшылаған,
О, туған жер, өзіңе шашу етем!
Күнмен бірге қызырып батам-дағы,
(Таусылды дер біреулер татар дәмі).
Туған жердің айналам топырағына,
Төмпешік боп бір жерде жатам-дағы.





Пікір жазу