Рух жалғастығы
Бір жиналыс аулда өтті дейді,
Бір көкеміз жастарды сөкті дейді.
«Өз бабасын әркімдер батыр жасап,
Батыр деген көбейіп кетті дейді...»
Осы әңгіме қалдырды ойға мені,
Көкіректің ашлар қайда кені?
Әрі бармай, беріге көз жіберсек –
Кеше қалмақ қылышын қайрап еді.
Оңайлықпен толмайды араным деп,
Ұлан-байтақ жеріңді аламын деп.
Ұлыңнан құл, қызыңнан күң дайындап,
Бар қазақты тозаққа саламын деп.
Таптаймын деп табанға Рухыңды,
Былғаймын деп, саф кәусар тұнығыңды.
Ойрат-қалмақ озбырлық жасағанда,
Күндер өткен «ақтабан - шұбырынды».
Бермеймін деп жерімді жатқа қолдан ,
Сол жылдары бар қазақ атқа қонған.
Арасында жеткіншек ұл мен қызы,
Арасында ақ сақал қарт та болған.
Қара таудың басынан көш көрдің бе,
Ер тоқымды тұлпарды бос көрдің бе?
Төбе-төбе көз салшы қорымдарға,
Адам емей, сол жерге тас көмдің бе?...
Ақымаққа тарих та елес пе еді?
Болып-толған пенделер неге өстеді?!
Айдаһардың аузынан аман қалған,
Бәрі ержүрек, қазақтың емес пе еді!
Біз ұрпағы солардың – көремісің!
Құрыды жау, құрта алмай Ел өрісін!
«Ел қорғаған Бабамыз, батыр еді» -
кінәлі ме, ұрпағы, дегені үшін?
Тірілте алмай жүргенде сағымды біз,
Қарығандай сол сөзден жаныңды мұз.
Батырлықты көп көріп бабаларға,
Неге ағасы, жастарға тарылдыңыз?
Туған жерде кіндігін кескен ұрпақ,
Санасына Ұлы Рух көшкен ұрпақ.
Өзі қорқақ болуы мүмкін емес,
Бабаларым батыр деп өскен ұрпақ