21.05.2022
  135


Автор: Исламғали ҮРКІМБАЙҰЛЫ

Түйсіну

Сезесің бе сен де мендей,
мынау жарық ғаламды,
Тылсым түйсік түрткілейді,
күндіз-түні Санамды.
Тұздық ойлар ашытады,
тұз құйғандай жарамды,
Иманым тұр есіме сап,
тобықтай бір тобамды.
Түйсікпенен түсінемін,
Атқан сәттен ақ таңым,
Өзегімде өрт аралас,
Майдан жүріп жатқанын.
Сәтсіздіктер сәтін тауып,
толарсақтан қаққанын,,
Сәттіліктер қапы кетіп,
қанды қақпан қапқанын.
Бәрі мендей сезіне ме,
қасіретті, ғажапты,
Жүрегімді қанқақсатқан,
өкінішті, азапты.
Толғану мен торығудан,
Бас тартар ем қуана,
Хақ Таһала мәңгі қамсыз
етем десе Қазақты.
Еркіндікке қол жеткіздік,
Ал, Рухым азат па?!
Мың өліп, мың тірілуді,
бұйырған ба қазаққа?!
Елдің мұңын еншілеген,
түйсікпенен түйсініп,
Шерлі жүрек шегелейді,
өзін-өзі азапқа...





Пікір жазу