Зар мен ар
Шыдап келген сан қатал сынақтарға,
Ұмтылған тек, жылап та құлап та алға.
Басқа емес, өзінің отанында,
Елдің зарын тыңдайтын құлақ бар ма?!
Байғұстардың неліктен таңы атпайды?
Қатал тағдыр сұсымен қаратпайды.
Мекемеде қарулы күзет отыр,
Зарыңды айтсаң жанына жолатпайды.
Мекеме ме, түрме ме, неғып отыр?!
Автоматпен сұсты айбат беріп отыр.
Қаруыңды қоя тұр айналайын,
Мұңын шағып мүсәпір келіп отыр...
Осы міне бүгінгі елдің күні,
Ақшада тұр, ақиқат сөздің шыны.
Азын-аулақ көмегің болса дейді,
Ал, әйтпесе, емес қой ердің құны.
Мекемелер, тас жүрек мекемелер,
Темір есік ашылса өтеді егер.
Кем-кетіктің зар-мұңын жүре тыңдар,
Жуан қарын, бұлтиған бөтегелер.
Сыйламайды деген ғой, танымасын,
Бара, бара өзің де жалығасың.
Толарсақтан саз бенен баз кешетін,
Кедей Зары – биліктің Арына сын!