Жабайы вокзал
Бастығым қуып, кеткесін ұстап кек құрбым,
Жабайы вокзал, мен саған тағы кеп тұрмын.
Қанбазар болған ортаңа мені қабылдап,
Даңғазаңменен жанымның жасын кептіргін.
Кешеден бері тақырып қойып мұңға мың,
Итшілеп өткен ғұмырды ғана жырладым.
Құрық бойламас қулығыңа мені үйретіп,
Серілеу мінез сезімімді енді ұрлағын.
Ақыры арсыз айқайға толып құлағым,
Қаңғыбастардың айтайын мен ді бір әнін.
Бес күндік тірлік бәрібір опа бермес түк
Жетімек жырдың жаққаныңменен шырағын.
Ызасы өтіп түбіме ғана жеткірдің,
Жабайы вокзал, өзіңе тағы кеп тұрмын.
Аңқылдап айтқан арызыма менің құлақ сап,
Қаңқылдап қайтқан жүрегіме бүгін бет бұрғын.
Көктеме сайын шығатын болса жерге гүл,
Қамығып тұрып жылайтын шығармын мен де бір.
Әзірше мені рельстеріңмен әлдилеп,
Көк түтініңді көлеңкеме де перде қыл