21.05.2022
  141


Автор: Дәурен Берікқажыұлы

Оқу залында

Бұзардай болып білімнің қырық қамалын,
Бас қойған сәтте көпшілік кітапқа қалың
Жаныма келіп ақырын жайғасқан ару,
Несіне маған қарадың жылып қабағың?
Қылығың бұзып қанымның ағысын анық,
Отырмыз енді қабақпен ұғысып алып.
Тістелген мынау бармақты тістеймін тағы –
Ойымда барлық сөзімнің күмісі қалып.
Жанарлар айтып іштегі күбірімізді,
Көңілде ынтық сезімнің дүбірі қызды.
Асылы біздер қолдағы кітаптарды емес,
Оқып отырған сындымыз бір-бірімізді.





Пікір жазу