Қосағашқа хат
Тағы да терең күрсіндім,
Туған жер түсіп есіме.
Топырағыңды бір шым-шым,
Тұмар ғып таққам төсіме.
Кішкентай ғана сол ауыл,
Көзге алыс, жақын көңілге.
Келешекті іздеп жаңа бір,
Көтердім ерте мен ірге.
Аңқаулау басым аңдамай,
Аттадым ба әлде киеңнен...
Айналып соқпас жол қалай,
Алысқа тартты үй, елден?
Білмеппін сонда мен мына,
Бақытты екен ғой, аңғарсам.
Бір қора қойдың орнына,
Бес ешкі бағып қалған шал!
Қазіргі айтар ән бөтен,
Қайғырар сәтім де осы-ау көп.
Қанша там босап қалды екен,
Қалаға көшіп неше әулет?
Қабырғам сынып,қайысып,
Қайран ел қатты сағындым.
Қоп-қою сүтпен шай ішіп,
Қазысын керткен соғымның.
Ежелден солай емес пе ең,
Ертеңнің болған жыр бөлек.
Еденде ойнап мен өскен,
Еңбектеп жүр ме бір бөбек?
Көрсем деп басқа ғаламды,
Кетіп ем осы несіне?
Кешігіп жүрген балаңды,
Кешіре көргін, кешіре...