21.05.2022
  105


Автор: Қалмаханбет Мұқаметқали

Күзгі элегия

Сарғайып жапырақтар, солды гүлдер,
Ес жиып, етек жабар келді күндер.
Қонбайды балапандар көл жағалап,
Ойнайды ала таңнан енді кімдер?
Қалғандай мына жылдан ең ақырғы ай,
Қағады құстар көкте қанатын жай.
Мөп-мөлдір таңғы шықтың тамшылары,
Өткен бір шақты есіме салатындай.
Жоғалтқан шұғыласын қасаң ғалам,
Жасаған сыйың, тегі, осы-ау маған.
Қабағын көтермеген мынау аспан,
Жанарым шығар менің жасаураған.
Үзеді топ-топ тырна тізбелерін,
Тағы да таппағандай іздегенін.
Қайтемін, қырда жалғыз қалып тұрып,
Әйтеуір үмітіңді үзбе дедім...
Сарғайды жапырақтар. Солды гүл де,
Барады қалмай өткен белгі күнде.
Ойымды қайтсем екен оты қашқан,,
Жайымды айтсам екен енді кімге?!





Пікір жазу