20.05.2022
  159


Автор: Несіпбек Айтұлы

Жаратқанға жылағанмен

Ей, перизат, сенемісің,
Сенсің жанның әздегі.
Төккен жасын көремісің,
Жүрегімнің көздегі.
Қайғы деген бір қанішер,
Өзі жұтар өз басын.
Сені іздеумен мұңлы Әлішер
Сорғалатты көз жасын.
Ұқсадың да аспандағы,
Жарқыраған, сен, айға.
Оу, бақыттың қасқалдағы,
Ұстатпадың Абайға.
Таптырмайсың ғұмыры енді,
Тұңғиыққа түстің бе?
Байрон байқұс күңіренді
Көк теңіздің үстінде.
Өмір екі келмейді ерге,
Өлім барда қаскүнем.
Сені аңсаумен Сергейлер де
Болып кетті маскүнем.
Шырмалмаған пенде бар ма,
Сиқырлаған торыңа.
Әлде сені берген Алла,
Ақындардың сорына.
Қалай тірі жүре алам мен,
Елесіңді көпсінсең?
Жаратқанға жылағанмен,
Жер бетінде жоқсың сен!





Пікір жазу