Сен де бір Асанқайғы
Алпысқа келіп қапсың, асыл аға,
Отыз жыл біз ергелі қасыңа да.
Тауыстың көз майыңды ақ қағаз бен
Үңіліп туған жердің тасына да.
Тербеген тал бесігін кең даласы,
Ұлтыңның сенсің нағыз бел баласы.
Домбыра, қобыз үні емдемесе,
Қазақтың жазылар ма жан жарасы?!
Еңіреп қаршадайдан елім дедің,
Жақсымен жалғыз дәнді бөліп жедің.
Ағайын арасына сызат түссе,
Дәнекер жүрегіңмен желімдедің.
Пәленің бастан кештің не түрлісін,
Заманың қожаңдатып шоқындысын.
Қолыңа таяқ ұстап келе жатсаң,
Ахмет Байтұрсынов секілдісің.
Жел өтсе іргемізден жалаң қабат,
Ертеңге көңіліміз алаңдамақ.
Арман не артыңдағы асау толқын,
Түзесе көштің бетін саған қарап?!
Емес пе бақ пенен сор егіз деген,
Уызын тағдыр саған емізбеген.
Ақселеу атың машһүр болғанымен,
Сен де бір Асанқайғы жоқ іздеген.
Бойымен, ойымен де заңғар аға,
Өзіңсіз ортамызда сән бола ма?!
Алыстан мен мұндалап көрінетін,
Асқар тау жарасады кең далаға!