20.05.2022
  136


Автор: Несіпбек Айтұлы

Оралып алыс күндер

Оралып алыс күндер неге ғана,
Тынысын тыңдатпайды көне дала?
Жайнаған жұлдыздардың жанарынан
Алланың нұры жауып өліарада.
Күшіне құдіреттің таң қаласың,
Кенеттен жадыратса кең даласын.
Жамандық төніп түнгі бесігіне,
Жыландай арбамаса жан баласын.
Өртеніп өң пен түстің ортасында,
Жасайсың тіршіліктің арқасында.
Мысқалдап үміт шөлін қандырасың,
Батпандап жан азабын тартасың да.





Пікір жазу