Аяғыңның астында...
Айналайын, бата берме мұңға құр,
Іздегенің алыста емес мұнда жүр.
Бақыт деген басы жұмыр пенденің
Маңдайына бұйырады мың да бір.
Бақыт деген басқа қонар құс дедік,
Тынбай іздеп, ат үстінен түспедік.
Күттік оны кіріп келер қонақтай,
Шыққан күні түнде жақсы түс көріп.
Бақыт өзі қонады деп сәтте бір,
Күте-күте күйбеңдеумен өтті өмір.
Бір жалт етіп жоқ болатын сол бір құс,
Әлі күнге жерге түспей көкте жүр.
Оранғандар үлде менен бүлдеге,
Қол созады жұлдызға да, күнге де.
Бақыт деген қолыңдағы домбыра,
Сол сөйлесін, үндемеші, үндеме!
Мына өмірде сор мен азап таусылмас,
Қайғы толы қара құдық аршылмас.
Бақыт деген қасыңдағы жас сұлу,
Соны сүй де, махаббаттың мауқын бас.
Қайсы бірін айта берем түгендеп,
Көз қариды құбылғанда мың өрнек.
Бақыт мүмкін мініп жүрген тұлпарың,
Шідер салып, шылбыр тағып, жүгендеп.
Түпсіз терең тірлік атты тасқында,
Өз ғұмыры өзіне аян тастың да.
Бақытты, сен, күте берме аспаннан,
Бақыт бәлкім аяғыңның астында.