Арттағы күнім – жалған күн...
Арттағы күнім – жалған күн,
Алдағы күнім – арман мың.
Шалғымды шыңап беретін,
Азайды-ау, көбі шалдардың.
Қамалы биік қарттарым,
Салтыңды бойға сақтадым.
Морға сап, қайың тезге сап,
Шаңырақ иген шақтарың.
Қайың безіне шот ұрып,
Тұғырға тастай бекініп.
Әңгіме майын тамызар,
Кереге көктей отырып.
Ол күнде дала, бала шат,
Жайлаудың кеші тамаша- ақ.
Марқайып қалар едік қой,
Көрік басуға жарасақ.
Қасыңда болсақ қуанып,
Тілалғыш болсақ – ұнадық.
Қанжардан бетер қайраушы ең,
Болатты құмға суарып.
Айтқызбай танып ат тегін,
Қайсыбір іске бапты едің.
Қымызға бөгіп сонан соң,
Қызара бөрткен сәттерің.
Дүкеннен шықпай кідіріп,
Көзіміз көпке сүрініп.
Қамшылық қайыс ұстатсаң,
Жетуші ек үйге жүгіріп.
Әр істің жайын білгендей,
Таңғы шайды ішіп үлгермей.
Асығып жетер едік-ау,
«Ассалауға» да тіл келмей.
Көкірек көзі зерделім,
Қазына толы кендерім.
Өздерің екен оқытқан,
Өмірдің барлық өрнегін.
Балалық балғын шағымның,
Тазалығына табындым.
«Өркенің өссін» дейтұғын
Үндеріңді енді сағындым!