Дүрдараз жауға өшігіп кекті....
Дүрдараз жауға өшігіп кекті,
Кененің басы кесіліп кетті.
Бақа басты жау бақ-баққа басып,
Есерлікпенен есіріп кетті.
Оспанның басын қытай жалмады,
Ұлтымның жауы ұпай қармады.
Шығыс Түркістан шырқырап сонда,
Көрмеген қазақ құқай қалмады.
Бас аман тұрса ерен ердегі,
Ай тақырға атан шөгерер ме еді?
Марғасқа туған Махамбеттердің ,
Тілеуін Тәңір неге бермеді?!
Исатайлардың иығы мықты,
Арлан арманы миын ұлытты.
Дулығасына сыймаған басын,
Құтырған қара құйын ұрыпты,
Тайлақ дәуренін тасыраңдатып,
Жазықсыз көздің жасын аунатып.
Иманы кәміл Иманжүсіптің,
Үркіп те қашқан басынан бақыт.
Зарға бөктіріп запыран үндер,
Жанының жалмап жапырағын Көр.
Құдықта қалған Шәкәрімнің де,
Бата оқып еді басына кімдер?
Алынбай аға,әкеден кегі,
Халқына жеткен хат-өлеңдері.
Сарыарқасынан сая таппастан,
Мәдидің басы мәпеленбеді.
Ерге туғанда егестің күні,
Кейкінің басын Кеңес қылғыды.
Эрмитаждағы сөреден сөйлеп,
Ертеңге болды елес тірлігі.
Ешкімнің көрмей әспетін ұлық,
Жалғанның жалпақ тас беті күліп.
Балпаң да басып бабалар өтті-ау,
Алтын бастары бәске тігіліп.
Қалдырған жұртқа хас тағылымды,
Күлімдеп тұрған аспаны нұрлы.
Қара орманына қадірі артқан,
Ал, бүгін кімнің бастары құнды?!
Бабамның бағзы күйін үлгі етем,
Ата жолыма сыйынып өтем.
...Ал, Абылайдың түсіне неге,
Бақа мен шаян, бүйі кірді екен?!