ӨЗІҢДІ ҒАНА ТАБАМЫН
Таң атты тағы күлімдеп,
Хат бастадым күнім деп.
Жақын жанның қадыры,
Алыстағанда білінбек.
Айтайын деген сырым көп,
Жазайын деген жырым көп.
Барасың- ау таң сайын,
Табынатын пірім боп.
Қарадым таңғы шолпанға,
Көрінер ыстық сол таңба.
Маған жыр боп жазылып,
Аман жүр қайда болсаң да.
Елесің еріп жаныма,
Келесің ойға тоңсам да,
Қанатым өзің қадырлым,
Қай биікке қонсам да.
Сағындым деген сөзден де,
Табындым десем шынырақ.
Жақын жүрген кезден де,
Барасың ғой шын ұнап.
Тұрсақ та дайым тілдесіп,
Аңсадым тербеп жыр бесік.
Сөз жеткенменен қол жетпей,
Жүрміз
-ау жетім күй кешііп.
Алыс емес, аяулым,
Қауышар күндер жүздесіп.
Ауасын аңсап даланың,
Көркіне көз сап қаланың.
Жабырқау жалғыз күй кешіп,
Сағыныш əнін саламын.
Көкірек толы нала мұң,
Сен жаққа жиі қарадым.
Өткенді ойға салады,
Сыңар ізді əр адым.
Мен жаққа сен де қарағын,
Бақыттымын деп санағын.
Кермаралдай кеудеңе,
Жырымды гүл қып қададым.
Елесімді аңсап тұрғанда,
Есігіңді қағамын.
Бір көрсем
-ау деп жүргенде,
Бір күні жетіп барамын.
Өмірде тағы айланып,
Өзіңді ғана табамын.