Құм жұтты ма...
Құм жұтты ма,
Қытай келіп қылғытты ма,
Қадалдың ба тамағына қылқан боп!
Оққа, обалың-мылтықтыға
Иман тұрғай, илхам жоқ!
1219 –дың жазында
Тұрды моңғол өз көрінің қасында
өзіне арнап қазылған...
Көрді өзінің қанын...судай шашылған!
Аласарып алдында әмір-тақсырдың
Емендей боп ,имен деп өр басымды,
Көне Тараз ...
қолында жан тапсырды
Өзін қорғап шаһит кешкен хас ұлдың.
Атахкеттің, Атлахтың, Жікілдің...
Өртенді де, орнында күл, сор қалды.
Жібек Жолы жүндей болып түтілді.
Кез кеп қайқы қылышына моңғолдың.
Аспан жерге түсердей-ақ қақырап,
Жарқыл қақты жасындай сұр жебелер,
Таудай Тараз, асқақ қала Атлах
Болады деп неге жер.
Күн қайда дәл өзіңе ұқсас ер туар!
Кез келсе де қандай да бір қанқұйлы
Жауға өліспей беріспекке серті бар
О, намысты ұл иангилік!
Тараз ,күйреп сол қырғында бір күнгі,
Жеті қат көк мекеніне қосылған
Жау бәрібір жеңе алмады рухыңды,
Қалдырдаң да күлге айналған жұртыңды,
Жеті қабат жер астына ап кеттің
Өзіңменен бірге бар салт-ғұрпыңды!
Жиырма бірдің ғасыры жүр бүгінде
Сенің тінте қарап іші-сыртыңды...
Тағдырыңда “мың өліп, мың тірілген”
Қазақпенен ұқсастық бар бір түрлі!
...Он алтыншы ғасырда кеп Қасым хан
Таппай сені, сипап қапты жұртыңды...
Адамзатқа аманат ең, ұрпағың
Жатыр тіктеп бүгін ғажап тұрқыңды!