19.05.2022
  110


Автор: Баймаханбет АХМЕТ

Дүбірлі, дулы дүние...

Домалап түскен қауызыңа мен бір түйір дән,
Бесікке барып құйылғам,енді...қош, кеңдік!
Тірлікті тойлап бес күндік қана бұйырған,
Көшеді күндер-көшпенді!
Пәк өмір сүрер мекеніме ендім “іңгәммен”,
Табиғат-анам бесігіне бөлесін.
Тұрмайды баста бұл дәурен,
Көк орамалын бұлғаумен
Күбірлейді арман...көрем мен тек елесін!
Таңның арайы, таң құсы-бұлбұл үнінен,
Оянып үміт, армандар қанат қағады.
Табанымның астынан дулы дүнием
Дүбірлей көшіп барады!





Пікір жазу