19.05.2022
  104


Автор: Баймаханбет АХМЕТ

Эскиздер

Күйреді кешегі өмір-“қымбат хандық”,
Санада сәби болмыс құндақталды...
Соны енді сам-соз күйде жырлап, қалғып...
Жүктеді жүрегіне мың батпан ғып.
Құландай жеріп, тастап жүр қағын да,
Көне ме бірақ, құрғыр жыр дамылға!
“Тентегін” бесігіне бөлеймін деп,
Жүгірер бірде онда, бірде мұнда!
Дөңбекшіп ұйықтамайды ақын...
Ол да
Ең басты жырын әлі айта алмай жүр,
Жанартау жарылмаған жатыр онда


Жанартау арамызда байқалмай жүр!





Пікір жазу