19.05.2022
  117


Автор: Баймаханбет АХМЕТ

Ойық

Ақ түр салған секілді жасылға ойып,
Ақ сәуле тау-сәждаға басын қойып,
Құлағыма сыбырлап ерке Талас...
Әлгі әзірде тұр еді қасымда Ойық.
Енді ғайып...тек көңіл алағызған!
Жатты жүз қырық шақырым арамызда.
Сағыныш боп сол ауыл құшағында
Қалып қойды-ау қол бұлғап қара қыз да!
Аңсау-шерден түсіп жүр жетеме езгі...
Аздырып та алды-ау деп көп ез елді.
Кейде саған құсша ұшып жетсем деймін,
Кешіп өтіп жеті асу, жеті өзенді.
Қалдырғандай өзіңде бірдеңемді,
Алаңдаумен мен де елу бірге келдім!
...Құлдыраңдай жүгіріп сенен шығып,
Көкжиекке бет алды сүрлеу енді!





Пікір жазу