17.05.2022
  135


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Асығуға болмайды ешқашан да...

Өмір желі желпиді ескен майда
Өкпеміз жоқ ешкімге ешқандай да.
Жеріміздің жетеді қызықтары,
Қол жайғымыз келмейді аспанға, айға.
Ақын болсаң, бол асқақ –
Сол тілегім,
Шындығыңды айт шыңғырып,
Сертіңе мін.
Бұққаныңды көрсем бір, өлеңіммен
Әлегіңді аспаннан келтіремін!
Керегі жоқ тірлікте атақ, аттың,
Уа, даңқ! Сен талайды қаталаттың,
Адалдықтың ұлымын жалаң аяқ,
Еңіреген құлымын махаббаттың.
Біздің жағдай осылай,
Елемеңіз...
Ерте өніп,
Асықпай көгереміз.
Жастау кезде ынтығып қолпаш сөзге,
Кейінірек құрметке бөленеміз.





Пікір жазу