Көл жағалай бір бала жүгіреді...
Кіп-кішкентай,
Керемет ғұмыр еді.
Есіме алсам,
Көңілім бүлінеді.
Анасының қолынан шығып кетіп,
Көл жағалай бір бала жүгіреді.
Жүгіреді,
Бір құлап-сүрінеді.
Анда-санда бұлдырап,
Кідіреді.
Зырлап бара жатады,
Тоқтай қалып,
Судың терең түбіне үңіледі.
Кеудесі оның
Толы еді армандарға!
Қолын бұлғап
Осынау ән-жалғанға,
Кете барды айдынның тереңіне...
Не бар көлдің түбінде?
Маржан бар ма?
Не бар көлдің түбінде?
Біле алмадым,
Қалды жетім менің де сұрауларым.
Маржан қуған баламен
Көл түбінде
Кете барды менің де армандарым.
Көлден оны сұраймын күнде-күнде,
Мазам кеткен ұйқысыз түндерімде.
Құлағыма көл жақтан жетеді үні
Жылағанын естимін,
Күлгенін де.
Кейде жылап жүреді көл жағалай,
Кейде келе жатады белге қарай.
Ақ көйлегі желбіреп,
Жүгіргенде
Жеткізбейді, білмеймін, желге қалай?
Кейде көлден әріден қаптап бұлт,
Найзағайын атады шақпақ қылып.
Осы кезде
Толқынның ортасында
Менің балам жүреді
Сақ-сақ күліп.