17.05.2022
  121


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Өң мен түс

Құмға айналып кетесің тозбасаң да,
Аздырады адамды сөз қашанда.
Көңіл-күйдің тіліне байланысты,
Бұзыласың быт-шыт боп анда-санда.
Сапар қандай,
Жол қандай,
Көңіл қандай,
Өз еркіне көндірді өмір қоймай.
Қоштасқанда алысқан қолдар ыстық,
Сағынғанда сүйіскен ерін балдай.
Бақытсызбын демедім өмірі мен,
Желдей есіп жастықтың желігімен.
Күннің нәрін татамын кірпігінен,
Түннің балын сорамын ерінінен.
Тербеп сонсоң бір ғажап күш мені де,
Жыр жазуға отырам үстөліме,
Түсім менен өңімді салыстырсам,
Өңім менің ұқсайды түстеріме.





Пікір жазу