Ақынның бағасы қандай?
Осы жұрт не біледі ақын жайлы?
Ақынды әрине олар мақұлдайды.
Мен ақын жайлы бір сын айта қалсам,
Сөзіме жан адам да қосылмайды.
Әрине, ол да дұрыс ақын-ақын,
Жырымен жұртқа даңқын асыратын.
Қайсыбір кемшілігін көре тұра
Ақынға өзің-дағы қосыласың.
Жасыннан от уыстап, жасыл нұрдан,
Кетеді бір-ақ ырғып ғасыр-қырдан.
Ақынды мықтылығы азамат қып
Ақынды «кемшілігі» ақын қылған.
Сондықтан олар жайлы не айта аламын,
Онда да пенделік бар байқағаным.
Мен нағыз ақындарды көрген кезде
Келмейді құдайды да қайталағым.
Иланшы, бір сөзіме сенші, гүлім,
Көзбенен көреміз де кемшілігін.
Ақынның қателігін былай қойып,
Білеміз құдайдың да кемшілігін.
Сәті бар музаның да жайқалатын
Шағы бар шамырқанып шайқалатын
Музаның мұңыменен астастырып
Арманын дүниенің айтады ақын.
Шындығын көкірегінен ақтарғанда,
Соқтығып аптаптарға,
Ақпандарға
Алдыңда тұрған күйі жоқ боп кетіп,
Айналып жатады ақын жоқтан барға.
Неге ақын басқалардан дара туған,
Неге ол сөйлейді тек ар атынан.
Анадан туғандығы былай тұрып,
Ақынның өзі арманнан жаратылған.
Ақын ол – армандары көк пен айдың,
Сондықтан жұлдыздарға көп қараймын.
Ақынның кемшілігін кеше отырып,
Қайсыбір қылығын да мақтамаймын.
Музаны жаратылыс мүсіндейді,
Оған еш шаң-тозаңын түсірмейді.
Ол оның иесінің жұмбақ жанын
Бәрібір әлдекімдер түсінбейді.
Бола ма ақын жайлы топшылауға,
Болмайды артық сөзге көп шыдауға.
Жаны жат жандар түгіл шыным осы
Кейде оны түсінбейді жақсылар да.
Сүйсе де, шын сүйетін, мол құшатын,
Ақымақпен де жүздесіп қол қысатын.
Адамның ең алғыры сол болғанмен,
Пенденің ішіндегі сорлысы ақын.