17.05.2022
  169


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Поезд бен вокзал

Көңілдің нәзік жіптері
Үзілген жоқ па,
Аман ба?
Бір ауыр міндет жүктеді
Маған да,
Жаным, саған да.
Қоштасар шақта
Адамдар
Мұңаяр, тіпті, балаша.
Шығарып салу жаман да,
Қарсы алу қандай тамаша!
Екеуміз айтқан өлеңдей
Ертеңге қарай ұшты үміт,
Қош енді, достар, дегендей,
Қалады поезд ысқырып.
Біздің де осы мұңымыз –
Қоштасар шаққа аз қалды.
Поезді қимай біріміз,
Біріміз қимай вокзалды.
Өзіңе сен де бекем бол,
Мен қатал жанмын барымша.
Бір тамшы тамып кетердей,
Кірпігің енді қағылса.
Тілеймін бақыт, күн-айым,
Көңілде ешбір жоқ ызғар.
Аман бол сен де ылайым,
Сапарға шыққан поездар.
Сағыныш сазын, бұлбұлым,
Шертеді,
Жылжып баяу күн...
Поезд бен вокзал
Бір-бірін
Аңсаумен жүрер, аяулым.





Пікір жазу