17.05.2022
  125


Автор: Дәуітәлі Стамбекұлы

Күннің шығуы

Биік таулар бір-бірімен сырласып,
Пәс төбелер бір-бірімен мұңдасып.
Жатыр еді,
Жап-жалаңаш жартастар,
Қойындасып қоңыр көрпе – түн басып.
Көк аспанды қаусыра иіп, тұйықтап,
Бір шоқыны бір шоқылар иықтап,
Жатыр еді,
Мынау дала манаурап,
Қоңыр түнді жамылып бір ұйықтап.
Шыға келген сәтте сұлу нұр күліп,
Бәрі оянды шырт ұйқыдан дүрлігіп.





Пікір жазу